อำนาจของผู้พิพากษาคนเดียว

อำนาจของผู้พิพากษาคนเดียว

1.             อำนาจของผู้พิพากษาคนหนึ่งในทุกชั้นศาล

มาตรา ๒๔ บัญญัติให้ผู้พิพากษาคนหนึ่ง ในทุกชั้นศาลไม่ว่าจะเป็นผู้พิพากษาคนเดียวในศาลชั้นต้น ศาลอุทธรณ์ หรือศาลฎีกา ก็ตาม และไม่ว่าจะเป็นผู้พิพากษาประจำศาล หรือผู้พิพากษาอาวุโสก็ตาม ล้วนมีอำนาจตามมาตรา ๒๔(๑) และ(๒) ทั้งสิ้น

-          อำนาจตามมาตรา ๒๔(๑)

ออกหมายเรียก หมายอาญา หรือหมายสั่งให้ส่งคนมาจากหรือไปยังจังหวัดอื่น

-          อำนาจตามมาตรา ๒๔(๒)

ออกคำสั่งใดๆ ซึ่งมิใช่เป็นไปในทางวินิจฉัยชี้ชาดข้อพิพาทแห่งคดี

2.             อำนาจของผู้พิพากษาคนเดียวในศาลชั้นต้น

ตามมาตรา ๒๕ บัญญัติให้ผู้พิพากษาคนเดียวในศาลชั้นต้นเป็นองค์คณะมีอำนาจเกี่ยวแก่คดีของศาลนั้นดังต่อไปนี้

-          อำนาจตามมาตรา ๒๕(๑)

ไต่สวนและวินิจฉัยชี้ขาดคำร้องหรือคำขอที่ยื่นต่อศาลในคดีทั้งปวง

        เมื่อการไต่สวนและวินิฉัยชี้ขาดของมาตราดังกล่าวเป็นเพียงการไต่สวนและวินิจฉัยชี้ขาดคำร้องหรือคำขอเท่านั้น  ย่อมหมายความว่ามิใช่คำสั่งที่จะมีผลเป็นการวินิจฉัยชี้ขาดข้อพิพาทแห่งคดี

-          อำนาจตามมาตรา ๒๕(๒)

ไต่สวนและมีคำสั่งเกี่ยวกับวิธีการเพื่อความปลอดภัย

        ป.อ. มาตรา ๓๙ บัญญัติกำหนดวิธีการเพื่อความปลอดภัยไว้ ๕ อย่างคือ

๑.      กักกัน

๒.    ห้ามเข้าเขตที่กำหนด

๓.     เรียกประกันทัณฑ์บน

๔.     คุมตัวไว้ในสถานพยาบาล

๕.     ห้ามประกอบอาชีพบางอย่าง

-          อำนาจตามมาตรา ๒๕(๓)

ไต่สวนมูลฟ้องและมีคำสั่งในคดีอาญา

-          อำนาจตามมาตรา ๒๕(๔)

พิจารณาพิพากษาคดีแพ่ง ซึ่งราคาทรัพย์สินที่พิพาทหรือจำนวนเงินที่ฟ้อง ไม่เกินสามแสนบาท ราคาทรัพย์สินที่พิพาทหรือจำนวนเงินดังกล่าว อาจะขยายได้โดยการตราเป็นพระราชกฤษฎีกา

อ้างอิง

ธานิศ เกศวพิทักษ์. หัวใจของพระธรรมนูญศาลยุติธรรมและพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแขวง. พิมพ์ครั้งที่ ๖. พลสยาม พริ้นติ้ง. ๒๕๕๔